"Hoe gaat het?" Haar antwoord was vastberaden en krachtig, "Goed." Haar groene overall was inmiddels niet meer zo groen. Haar gezicht, getekend en vermoeid, straalde vooral kracht en weerbaarheid uit.

Ik antwoordde haar, "Goed zo. Je doet dit voor jezelf, toch?" Ze keek me aan en ik liep naar een andere kandidaat, een paar meter verderop in het zand. Ondanks dat de zon probeerde de ochtenddauw te verdrijven, voelde het kil aan.

We waren pas een goed uur onderweg, maar er was al veel gebeurd. Zo ook bij deze dame, die zich bewust leek te zijn van haar plek in de groep. Maar besefte ze ook wat haar aan de buitenkant kenbaar maakte? Ze moest sterk zijn, anders zou ze falen. Maar voor wie?

Van een afstand keek ik nog eens naar haar. Ze stond trots rechtop, maar met haar hoofd gebogen, diep in gedachten verzonken.

Naarmate we dichter bij de kern kwamen, vertelde ze waar ze voor stond en wat haar dreef. Achter deze ogen school meer, iets dat alleen van haar was. Ik zag vastberadenheid, maar ook iets anders. Het was alsof ik naar een dier keek, klaar om opnieuw te springen. Niet weer, dacht ik. Er viel een stilte, en ze zei sorry. Sorry tegen zichzelf.

Als je altijd voorop loopt, wordt alles vaak vanuit de ratio bekeken, met de drang naar oplossingen. Ze zag wat ze met haar kracht deed, maar ook wat ze miste. We doken dieper, en inzichten kwamen als kalme golven tevoorschijn, langzaam zichtbaar wordend. Maar met zichtbaarheid komen niet altijd meteen antwoorden en oplossingen. Misschien kun je inzichten vergelijken met kunst. Kijk ernaar, je hoeft niet te weten hoe het gemaakt is. Ervaar wat je ziet en wees mild.

Deze mooie, liefdevolle inzichten in zichzelf mocht ze loslaten in het ijsbad, zich overgeven en vooral vergeven. Misschien wel het meest zichzelf. De meditatie deed de rest.

De vastberaden ogen die ik ruim 12 uur geleden zag bij binnenkomst, haar kracht en doorzettingsvermogen, waren nu de poort naar haar liefdevolle kern, open en vol vergeving. Ze vertrok met ogen die rust uitstraalden en een vriendelijke blik, volledig in verbinding met haar kern.

"Als weerbaarheid en kracht voortkomen uit liefde en openheid, dan is er een gevoel van dankbaarheid."

‍