Voor duizenden jaren hadden mensen het geloof dat het onmogelijk was voor een menselijk lichaam om een mile in 4 minuten te lopen. Maar in 1954 brak Roger Bannister deze opgelegde geloofsbarrière. Hij behaalde het ‘onmogelijke’.

‍

Niet alleen door fysieke training, maar door constant het evenement te herhalen en te visualiseren in zijn gedachten. Door in gedachten zo vaak door deze barrière heen te breken, creëerde hij de geloofsovertuiging dat zelfs deze onmogelijke taak mogelijk zou zijn. Dit resulteerde niet alleen in fysieke training, maar ook in concrete resultaten en een transformatie en opdracht richting het zenuwstelsel.

‍

Wat maar weinig mensen realiseren is de impact die geloofsovertuigingen of geloofswaarheden kunnen hebben op je resultaten. Want binnen een jaar na het breken van dit onmogelijke record volgden er 37 andere renners die een mile binnen 4 minuten aflegden. De geloofsbarrière van het onmogelijke was verbroken. Een jaar daarna volgden er nog eens 300 renners met dezelfde resultaten.

‍

Mensen ontwikkelen zo vaak belemmerende overtuigingen over wie ze zijn en wat er mogelijk is voor ze. Omdat ze in het verleden bepaalde resultaten niet hebben behaald, geloven ze (onbewust) dat dit in de toekomst ook niet zal gebeuren. Als resultaat, uit angst voor pijn, wordt er gefocust op ‘realistisch’ zijn. Waar in veel gevallen realistisch zijn behoorlijk dicht bij de angst voor teleurstelling ligt.

‍

Het verhaal van de 4-minuten mile herinnert ons eraan dat onze grootste belemmeringen vaak in onze eigen geest liggen. Het is de kunst om die belemmerende overtuigingen om te zetten in krachtige, zelfhelpende gedachten die onze grenzen verleggen en kunnen laten zien wat er mogelijk is.

‍

"De persoon die zichzelf verder kan drijven zodra de inspanning pijnlijk wordt, is de persoon die zal winnen." - Roger Bannister

‍